Data: 2021-05-04

Data: 2021-04-28

Data: 2021-04-26

„Wychowywać, to znaczy kochać i wymagać”.

Jak odpowiedzialnie i mądrze wychowywać dziecko?

Być dobrym rodzicem nie znaczy pozwalać dziecku na wszystko, obsypywać go prezentami, ulegać kaprysom - być dobrym rodzicem to być z dzieckiem, towarzyszyć mu w zabawie, uczyć go zasad i pokazywać świat. Odpowiedzialność oraz moralny obowiązek realizowania tego, co dla dzieci najlepsze, daje rodzicom prawo do stawiania granic, wyciągania konsekwencji i występowania z pozycji autorytetu. Wszystkie dzieci, bez względu na to, ile mają lat, muszą być traktowane z szacunkiem i godnością. Powinny mieć wpajane zasady postępowania pozwalające na rozwój samooceny, samokontroli i budowanie prawidłowych relacji pomiędzy dziećmi i dorosłymi. Przestrzeganie przez dzieci zasad posłuszeństwa oraz zachowanie przez rodziców równowagi pomiędzy miłością rodzicielską a ustalonymi regułami postępowania daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Zachwianie tej równowagi oznacza kłopoty wychowawcze. Najważniejsze zasady postępowania rodziców wobec dzieci:

Drodzy Rodzice zapewniajcie dziecku poczucie bezpieczeństwa. Nieustannie okazujcie dziecku miłość i czułość. W ramionach mamy i taty dziecko czuje się bezpiecznie. Dbajcie o to, by wiedziało, że jest kochane nawet, wtedy gdy jest niegrzeczne. Poczucie bezpieczeństwa to również jasno określone przez rodziców zasady i reguły oraz ich konsekwentne przestrzeganie. Dziecko, które zna ograniczenia potrafi odróżnić dobro od zła, zna swoją pozycję w rodzinie i ma poczucie bezpieczeństwa. 

Poświęcajcie dziecku dużo czasu

Wspólne zabawy, czytanie książeczek, opowiadanie bajek, spacery, podróżowanie czy wykonywanie obowiązków domowych są nie do zastąpienia. Kiedy spędzacie czas z dzieckiem jesteście z nim na 100%. Dzieci, które są ignorowane lub, którym rodzice okazują obojętność mogą stać się agresywne. Nauczcie swoje dziecko, że szczęście nie jest kwestią tego ile masz, a jak wiele możesz zrobić z tym, co posiadasz.

Nauczcie się słuchać

Wszystkie dzieci napotykają w swoim życiu sytuacje frustrujące, bolesne lub przygnębiające. Dzieci, które rozmawiają z rodzicami i otrzymują pomoc przy rozwiązaniu swoich problemów nabywają coraz więcej siły, pewności siebie. U dzieci, którym tego brakuje, powstają problemy emocjonalne. Nauczcie się mówić do swojego dziecka. Mówcie do dziecka, łagodnie i spokojnie. Nie obrażajcie się, nie porównujcie go do innych, odnoście się do swojego dziecka z szacunkiem. Pamiętajcie ze słowa mogą tak samo zranić jak klaps. Jeśli zachowaliście się wobec dziecka niewłaściwie - nie bójcie się przeprosić. Chwalcie za wysiłki i za osiągnięcia. Stale powtarzajcie wiem, że potrafisz, że Ci się uda - to pomoże dziecku uwierzyć w siebie.

Wyznaczcie reguły i bądźcie konsekwentni. Zakazy i nakazy uczą małego człowieka jak żyć, co jest słuszne a co nie.

Dziecko nie rodzi się z tą widzą. Pamiętajcie też, że dziecko będzie Was nie raz sprawdzało swoim zachowaniem czy nadal nie wolno tego, co zostało zabronione - dlatego bądźcie konsekwentni.

Nie bójcie się stanowczości

Dziecko powinno wiedzieć, co oznacza słowo „nie”. Nie ulegajcie, gdy dziecko próbuje wymusić coś krzykiem. Starajcie się w takich sytuacjach zachować spokój. Spokojnie i stanowczo należy powiedzieć, że nie podoba Wam się jego zachowanie.

Kluczowa zasada dobrego wychowania dziecka to wspólne zdanie obojga rodziców, bo kogo dziecko ma posłuchać, jeśli jeden rodzic mówi co innego niż drugi?

Pozwólcie dziecku na okazywanie uczuć

Dziećmi targają różne uczucia, często sprzeczne ze sobą. Dlatego pozwólcie dziecku: płakać, krzyczeć, bać się czy denerwować. Łzy i wściekłość pozwalają rozładować napięcie. Dziecko ma prawo do okazywania złości. Nie zmuszajcie dziecka do uległości w każdej sytuacji, po to by innym nie sprawić przykrości. Dziecko też ma prawo do wyrażania własnego zdania.

Pozwólcie na samodzielność i własną aktywność dziecka. Pozwólcie dziecku podejmować własne decyzje np.: jaki ma założyć sweter, co zje na śniadanie itp. Zachęcajcie dziecko do samodzielnego rozwiązywania problemów. Nie chrońcie przed wszelkim ryzykiem - pokazujcie i uczcie dziecko, że jego zachowania i decyzje mają swoje konsekwencje. Uczcie porządku i dobrych manier. Dobre maniery są oznaką szacunku dla innych, jeśli szanujemy innych szanujemy też samego siebie. Ucząc norm zachowania, okazując dziecku miłość i szacunek, rodzice stają się dla niego autorytetem i wzmacniają łączącą ich więź.

Akceptujcie – jeśli nie będziecie akceptować dziecka takim, jakie jest, świetnie to wyczuje i wszystkie wysiłki wychowawcze spełzną na niczym.

Data: 2021-03-31

Data: 2021-03-22

Data: 2021-03-07

Sposoby-codziennych-rozwiazan

Problemowe-używanie-smartfonów-2

Data: 2020-01-25

Data: 2020-12-21

Data: 2020-12-11

Data: 2020-11-28

Data: 2020-11-13

Data: 2020-10-09

Data: 2020-08-31

Data: 2020-06-19

Trzy STRATEGIE WYCHOWAWCZE, KTÓRE MUSI POZNAĆ KAŻDY RODZIC

Największy wpływ na rozwój dziecka ma to, jak traktuje go i jak komunikuje się z nim rodzic. To na mamie i tacie ciąży największa odpowiedzialność, ponieważ stosowane strategie wychowania pełnią kluczową rolę w tym, jak kształtuje się umysł dziecka.

W jakie umiejętności powinien być wyposażony rodzic, który chce wychować świadome i samodzielnie myślące dziecko? Oto 3 najważniejsze strategie wychowawcze, które opisałem na podstawie rozmów z dziećmi i ich rodzicami:

1. Umiejętność prowadzenia dialogu z dzieckiem

Ważne, aby był to dialog z poszanowaniem obu stron, bez założenia “Ja jestem dorosły, masz się mnie słuchać.” Perspektywa wyższości i władzy niszczy poczucie własnej wartości dzieci. Potrzebują one być wysłuchane i zrozumiane i to jest duże wyzwanie dla rodziców.

Jak zadawać pytania dzieciom? Jak pozwolić im wyrazić to, co czują? Jak aktywnie słuchać i rozumieć to, co dzieci mówią? To pytania, na które każdy rodzic powinien znaleźć dobre odpowiedzi.

2. Pobudzanie wewnętrznej motywacji dziecka

Warto powstrzymać się od dróg na skróty, którymi są nakazy i zakazy oraz nagrody i kary.  Te destrukcyjne strategie motywacyjne warunkują zachowanie dziecka i sprawiają, że staje się bezmyślnie posłuszne (oduczając się jednocześnie samodzielnego myślenia). Dochodzi do tego, że zachowanie dziecka jest kierowane tylko i wyłącznie przez obietnicę nagród i groźbę kar. To niszczy naturalną, wewnętrzną motywację dzieci i uzależnia ich od zewnętrznej motywacji.

Efektem jest niestety podświadomy bunt – dzieci stawiają opór. Rodzice powinni nauczyć się innej formy motywacji. Powinni nauczyć się wydobywania motywacji wewnętrznej dziecka poprzez danie mu trochę większej wolności i próby wydobycia tego, co jest dla dziecka ważne, poprzez odpowiednie pytania i pogłębione rozmowy. Powinni wspierać w nadawaniu kierunku, zamiast narzucać i rozkazywać.

Alternatywy dla nakazów, zakazów, nagród i kar z pewnością nie są łatwe i wymagają czasu, należy je jednak wprowadzać powoli i stopniowo, dając sobie czas na nauczenie się nowego sposobu motywowania dzieci.

3. Przyzwolenie na popełnianie błędów

Rodzice za bardzo angażują się w sukcesy i porażki dzieci, traktują je jak swoje sukcesy i porażki. W efekcie warunkują miłość do swojego dziecka – jest ono akceptowane, gdy odnosi sukcesy oraz doświadcza większego dystansu i braku miłości, gdy odnosi porażki. Takie warunkowanie miłości ma negatywne konsekwencje dla poczucia własnej wartości dziecka (“Nie zasługuję na to, aby być kochanym” to jedno z najbardziej destrukcyjnych przekonań, z jakim wchodzimy w dorosłe życie).

Ważne, aby rodzice pozwolili dziecku być odrębną jednostką. Ważne, aby nauczyli się pozwalać mu na popełnianie błędów – bo przecież to poprzez błędy się najwięcej uczymy. Dziecko, które wierzy w to, że popełnianie błędów jest złe, będzie w przyszłości sparaliżowane strachem przed podejmowaniem się jakichkolwiek działań.

Każde dziecko jest inne (jak również każdy rodzic), dlatego wyżej opisane strategie nie będą dobre dla każdej rodziny. Zachęcam do testowania i eksperymentowania i odnajdywania własnych sposobów komunikacji ze swoim dzieckiem. Ważne, aby nigdy nie przestawać pracować nad swoją relacją z dzieckiem, bo to coś, na całe życie.

Data: 2020-06-10

Data: 2020-05-27

Data: 2020-05-18

Data: 2020-05-14

CZEGO DZIECI NAM NIE MÓWIĄ...

1. Nie krzycz na mnie. Boję się wtedy Ciebie i myślę, że skoro na mnie krzyczysz, to ze mną musi być coś nie tak.

2. Słuchaj mnie. Kiedy opowiadam Ci o tym, co dla mnie ważne, patrz mi w oczy. Czuję wtedy, że ja i moje sprawy są dla Ciebie ważne.

3. Pozwól mi dorastać w moim własnym tempie. Nie zmuszaj mnie do robienia rzeczy, na które jeszcze mam czas. Pamiętaj, że jestem dzieckiem i najlepiej odkrywam świat poprzez zabawę.

4. Uwielbiam, kiedy spędzasz ze mną czas. Jesteś w dobrym humorze, bawisz się ze mną, śmiejemy się i tworzymy piękne wspomnienia, do których jako dorosły będę z przyjemnością wracał.

5. Nie porównuj mnie do rodzeństwa czy rówieśników. Czuję się wtedy gorszy, a tak bardzo potrzebuję Twojej akceptacji.

6. Przytul mnie kiedy jest mi smutno. Pozwól mi płakać. Nie mów mi, że chłopcy nie płaczą, że jestem beksą i że powinienem być w dobrym nastroju. Moje uczucia są prawdziwe. Tak samo jak Twoje.

7. Naucz mnie dbania o swoje potrzeby. Wyśpij się, odpocznij, realizuj swoje zainteresowania, spotykaj się z przyjaciółmi. Pokaż mi, że bycie rodzicem i spędzanie czasu z dzieckiem może być źródłem radości. Naprawdę nie chcę widzieć jak cierpisz i poświęcasz się dla mnie, a później jesteś zdenerwowany i sfrustrowany. Martwię się wtedy, że to przeze mnie.

8. Bądź przy mnie kiedy się boję. Nie wyśmiewaj się z moich dziecięcych lęków. Powiedz mi, że też kiedyś bałeś się ciemności i pozwól mi trzymać latarkę przy poduszce.

9. Kochaj mnie dlatego, że jestem. Nie dlatego, że szybko biegam, recytuję wiersze i jestem „grzeczny”. Kochaj mnie także wtedy kiedy popełniam błędy i potrzebuję Twojego wsparcia. Potrzebuję być pewny, że kochasz mnie także wtedy kiedy coś mi nie wyjdzie.

10. Okazuj miłość swojemu partnerowi/ partnerce. To od Was uczę się rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami oraz zrozumienia czym jest prawdziwa miłość.

11. Pamiętaj, że najprawdopodobniej przejmę Twoje przekonania o mnie samym, o innych ludziach, o życiu. Znajdź czas, aby zastanowić się, czy Twoje przekonania są prawdziwe i czy będą mi służyć. Jeżeli myślisz, że ludzie są źli i wykorzystują innych, w życiu będzie mi trudniej i będę nieufny.

12. Wiem, że kochasz mnie i starasz się dla mnie ze wszystkich sił. Pokaż mi, że gorsze dni i drobne potknięcia są częścią życia. Wyciągnij wnioski, zadbaj o swoje samopoczucie i wybacz sobie. Dzięki temu nauczę się reagować podobnie.

13. Uśmiechaj się do mnie. Twój szczery uśmiech działa na mnie kojąco. Czuję się wtedy bezpieczny i kochany.

źródło: Pracownia Dobrych Relacji

Data: 2020-05-11

Data: 2020-05-05

Data: 2020-05-04

Dzieci opowiadają o samotności i pojawiającej się w domach agresji. Koronawirus zachwiał też ich światem.

wywiad Agnieszka Urazińska  

https://www.wysokieobcasy.pl/akcje-specjalne/7,174350,25904094,dzieci-opowiadaja-o-samotnosci-i-pojawiajacej-sie-agresji.html?fbclid=IwAR1gIRdcbGFH9IydOlc79UCBwh40dZ5sCG-Qb-nq3wwRN3mggMQGm7FYDUg

 Dzieci słyszą w mediach te same co my, dorośli, przerażające informacje. I widzą wyprowadzonych z równowagi rodziców (Fot. 123RF)

Data: 2020-04-29

Jak szukać mocnych stron dziecka

• Zwróć uwagę na pozytywne strony dziecka, np.: jest zapraszany na urodziny przez kolegów z klasy, zadaje bardzo mądre pytania, troszczy się o chore zwierzęta, jest bardzo ciekawy świata, potrafi zaopiekować się innymi dziećmi, potrafi szybko biegać, umie dobrze liczyć i zna nazwy państw, lubi czytać i rozwiązywać łamigłówki etc.
• Skieruj uwagę na pozytywne wydarzenia każdego dnia.
• Zwracaj uwagę na drobiazgi i rzeczy z pozoru oczywiste.
• Zastanów się, jakie sytuacje wprawiają was w dobry nastrój, np.: z entuzjazmem opowiada o ulubionej grze, bardzo lubi grać w gry planszowe etc.
• Obserwuj, jak przebiegają trudne sytuacje. Doceń, kiedy przebiegają mniej problematycznie. Dorośli często mają łatwość w zapamiętywaniu trudnych sytuacji, nie rejestrują pozytywnych zmian, a z reguły po trudnych sytuacjach następuje poprawa. Dobrze jest zapamiętać i zauważyć zmianę w zachowaniu. Może to być skinienie głowy, uśmiech, pochwała, uścisk ręki, poklepanie po ramieniu.
• Kiedy znajdziesz coś pozytywnego - powiedz o tym dziecku. Dziecko często słyszy negatywne komunikaty o sobie i swoim zachowaniu, ale ma prawo usłyszeć również pozytywne informacje na swój temat, np.: „Bardzo mi się podobało, że ustąpiłeś Adzie”.
• Rozmawiaj z dzieckiem o pozytywnych wydarzeniach każdego dnia. Warto poświęcić kilka minut na rozmowę o tym, co się wydarzyło dobrego, co was ucieszyło i z czego jesteście dumni. Uważaj, by nie mieszać zdarzeń pozytywnych z negatywnymi. Jeśli nie wszystko poszło dobrze tego dnia, na początku rozmowy można to podsumować jednym zdaniem, a potem przejść do pozytywów, które będą przeważały w rozmowie. Może się zdarzyć, że nie będziesz w stanie przeprowadzić takiej rozmowy, bo np. gniewasz się na dziecko, wówczas lepiej z niej zrezygnować.
• Nie oczekuj niemożliwego. 20-proc. zmiana zachowania u dziecka jest ogromną zmianą!

             (na podstawie materiałów ACPiR SWPS dr Arska-Karyłowska, mgr Resler, mgr Śliwińska)

Data: 2020-04-27

JAK MOŻESZ POMÓC DZIECKU

W BUDOWANIU ZDROWEGO POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI